19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 - 45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
O Ελύτης είχε γράψει για τη μελοποίηση του 'ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ':
«....Τα τελευταία χρόνια, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να τείνει χωρίς να το επιδιώκει, σε ευρήματα νέων σταθερών μορφών, που διευκολύνουν το ποίημα να περάσει από το χώρο του βιβλίου στο χώρο της σκηνής, του θεάτρου ή της μουσικής και του τραγουδιού. Και επειδή συνήθισα να εμπιστεύομαι πολύ το απροσδιόριστο εκείνο ρεύμα που κινεί το χέρι μου, το αφήνω να δώσει στον λόγο, το άλφα ή το βήτα σχήμα της έμπνευσης που τον εγέννησε.[....]
....Κ' η αξία της 'λαϊκής λειτουργίας' που συνέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης είναι, πιστεύω, από πολλές πλευρές μια κατάκτηση της σύγχρονης μουσικής μας.
Μ' αυτήν επέτυχε ν' αξιοποιήσει ανεκμετάλλευτα στοιχεία από την παράδοση και να τα εντάξει μέσα στον γνώριμο δικό του χώρο, δίχως καθόλου ν' αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του. Επέτυχε επίσης να δώσει μια πρωτότυπη φόρμα σ' ένα ποικίλο υλικό, να το χωνέψει σ' ένα ενιαίο σύνολο, και ν' ανεβάσει έτσι το επίπεδο της λαϊκής μας μουσικής από την απλή « παράθεση μελωδιών» στη «σύνθεση». Τέλος, ακόμη, και για τούτο τον λόγο, επέτυχε να κρατηθεί σ' επικοινωνία αρμονική τόσο με τον καλλιεργημένο ακροατή των ανωτέρων αξιώσεων όσο και με τον απλό λάτρη του τραγουδιού και των λαϊκών οργάνων-κι αυτό, αποδίδοντας ένα ποιητικό κείμενο, το επαναλαμβάνω, συμπυκνωμένο και δύσκολο-χωρίς η προσπάθεια αυτή ούτε για μια στιγμή να τον κομματιάσει. Προσωπικά, του οφείλω χάρη γι αυτά, και για κάτι άλλο ακόμη. Ότι με βοήθησε να δω ένα ποίημα που ως τότε το' θρεφα στις φασκιές του ατομικού βιβλίου και της ιδιωτικής κάμαρας, μακριά, στην απόσταση που δίνει- με την παρεμβολή μιας άλλης προσωπικότητας- σε κάθε έργο η αντικειμενικοποίησή του. Σαν παιδί που ανδρώθηκε, όπως θα λέγαμε, κ' αισθάνθηκε ικανό να πάρει τους δρόμους μονάχο του. Είναι ευτύχημα ότι στους δρόμους πού πήρε συναντήθηκε με τα αισθήματα χιλιάδων ανθρώπων που ξέρουν να τραγουδούν ό,τι αγαπούν, και που γι αυτών τα στόματα ήταν, από μιας αρχής, προορισμένο»
(Πηγη: Λάδης Φώντας, "Το Χρονικό μιας επανάστασης 1960-1967", Εξάντας, Αθήνα 2001, σ.177)
Η ανάλυση του συνθέτη για τη μελοποίηση του ποιήματος βρίσκεται στο βιβλίο "Μελοποιημένη Ποίηση, εκδ. Ύψιλον, τόμος 2 σ.σ. 54-61.