daisy_medium

Μια μαρτυρία από τον φίλο, Νίκο Ζάβολα και τα παιδιά της Pennsylnvania από το μακρινό παρελθόν.

Με αγάπη,
Μαργαρίτα


ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ PENNSYLVANIA

Η μουσική του Θεοδωράκη είχε καθηλώσει το Madison Square Garden. H φωνή της Φαραντούρη και του Πανδή, μας μίλαγαν κατευθείαν στην Καρδιά.
Στον δεύτερο χρόνο δημοκρατίας μετά την Χούντα , ο Θεοδωράκης ήταν ο Superstar , ειδικά δια τους ομογενείς.
Προκαλούσε ρίγη συγκίνησης , γιατί κουβαλούσε μαζί του την δική μας Ελλάδα , την Ελλάδα που αγαπούσαμε και την Ελλάδα που νοσταλγούσαμε !
Θεόρατος , με τις χερούκλες του να κατευθύνει την ορχήστρα του και να μας συνεπαίρνει μαζί του σαν ένας Θεός του Ολύμπου .
Λες και μόλις τέλειωσε με την ορχήστρα του , από τον Γάμο του Πυλαία και της Θέτιδας και ήλθε να παίξει και δια μας, τους θνητούς.
Ένας ζωντανός θρύλος ανάμεσά μας.
Σε μια στιγμή ο Μίκης , με μια κίνηση , σταματά την μουσική , πηγαίνει κοντά στο μικρόφωνο και λεει :
-Το μπουζούκι δεν ακούγεται ! γιατί ; επειδή είναι ελληνικό ;
Ήταν μια ατάκα που έκανε όλους τους ομογενείς να χειροκροτήσουν με συγκίνηση,
Ενώ συνεχίστηκε η συναυλία , μέσο μιας εξωπραγματικής αποθέωσης.
Σε μια στιγμή πήγα να πω κάτι του αδελφού μου αλλά αυτός ούτε καν μου έδινε
σημασία.
Τον σκουντώ , αλλά αυτός δεν καταλάβαινε τίποτα!
Ήταν ένα ηλεκτρονικό ρομπότ !
Ο Αντώνης ο φίλος μου , ήταν χειρότερος.
Αυτόν τον είχε πιάσει “ηλεκτρικό αμόκ” κι έτρεμε κλαίγοντας.
Πίστευα δια μια στιγμή , ότι μόνο εγώ καθόμουν ψύχραιμος , ώσπου σε μια στιγμή ,
Γυρνά ο Μηνάς και μου λεει:
-Γιατί έσπασες το κασετόφωνο;
-Γιατί ενθουσιάστηκα του λεω !
-Κι εγώ ενθουσιάστηκα αλλά δεν έσπασα και τίποτα , μου λεει !
Μόλις τότε κατάλαβα ότι υπήρχαν κι άλλοι πιο ψύχραιμοι κι από μένα.
Μόλις τέλειωσε η συναυλία , τρέξαμε κι οι τρεις μας κοντά στο σανίδι και λέμε
σε κάποιον της συναυλίας :
-Θέλουμε να δούμε τον Μίκη !
-Δύσκολο βρε παιδιά !
-Ερχόμαστε από την Pennsylvania !
-Που είναι αυτό ;
-Στην άλλη μεριά της Αμερικής του απαντώ εγώ ! ταξιδεύαμε μέρες και νύχτες
δια να δούμε τον Μίκη !
-Εντάξει παιδιά , ανεβείτε στη σκηνή , είμαι ο Manager της συναυλίας.
Μόλις μας βλέπει ο αστυνομικός να πηδάμε στη σκηνή , έρχεται κοντά μας αλλά ο
Manager του κόβει την φόρα:
-Cousins! Cousins! Family!
Mόλις πήγαμε στα καμαρίνια, μας λεει ο Manager:
-Θα περιμένετε εδώ μέχρι να σας φωνάξω !
Σε μια στιγμή , λεει ο Αντώνης :
-Εσύ Νίκο θα μπεις μπροστά και μετά θα ακολουθήσουμε εμείς .
Μετά από μισή ώρα , που μας φάνηκε μια ολόκληρη μέρα , ακούμε στο βάθος κάποιον να φωνάζει :
-Τα παιδιά του Pennsylvania ! τα παιδιά του Pennsylvania !
Πάνω στην αγωνία μας ξεχάσαμε ποια ήταν τα παιδιά της Pennsylvania ,ώσπου σε μια στιγμή , λεει ο Μηνάς :
-Εμείς είμαστε , πάμε .
Φτάνουμε έξω από το καμαρίνι του Μίκη και αναρωτιόμαστε :
-Και τώρα , τι κάνουμε τώρα !
Τρέμαμε σαν κοτόπουλα .
Αμέσως καταστρώνουμε με τον Αντώνη το σχέδιο δράσεως χωρίς να καταλάβει ο αδελφός μου τις ματιές που ανταλλάξαμε .
Κτυπάμε την πόρτα και μόλις ανοίγει ,σπρώχνουμε τον Μηνά και χωρίς να κατα- λάβει τι συμβαίνει , βρίσκεται μπροστά στον Θεοδωράκη .
Τι να έκανε ένα παιδί μπροστά σε ένα παγκόσμιο θρύλο δύο μέτρων ;
Λογικά ή θα έπρεπε να το βάλει στα πόδια ή να τσιμπήσει το χέρι του να δει , μήπως ονειρεύεται.
Την ώρα που ο Μίκης πλησιάζει τον Μηνά , αυτός πανικόβλητος , χάνεται μέσα στην τεράστια αγκαλιά του Θεοδωράκη.
Ο Αντώνης κλαίγοντας , φωνάζει :
-Επιτέλους , σε βλέπω Μίκη !
Όταν ήλθε η σειρά μου , τα πράγματα ήταν πιο απλά .
Ο πάγος είχε “σπάσει”.
As είναι καλά ο Μηνάς που ήταν μπροστά στη πόρτα και τον σπρώξαμε να μπει πρώτος.
Ο Θεοδωράκης μας ρωτά :
-Από πιο μέρος της Ελλάδας είστε ;
-Δωδεκάνησα ! εγώ από την Κω και τα παιδιά από την Κάρπαθο ! λεει ο Αντώνης.
-Εύχομαι να γυρίσετε στην Ελλάδα διότι η πατρίδα μας χρειάζεται όλα τα παιδιά της . Δεν τις περισσεύει κανείς. Ξέρετε , πήγα στην Κάρπαθο και παίξαμε λίγο μπουζούκι. Αυτή είναι η Ελλάδα , τα νησιά μας , η επαρχία μας, τα χωριά μας.
Όταν φεύγαμε , αφού αγκαλιαστήκαμε , μας είπε :
-Μην ξεχνάτε την Ελλάδα !
Όταν γυρίσαμε στο Jersey City , πήγαμε δια καφέ στου Μανόλη Παππαδάκη το
Φαστβουτάδικο !
Ο Μηνάς δεν μπορούσε να το χωνέψει , ότι τον σπρώξαμε κι έπεσε πάνω στον Θεοδωράκη και μονολογούσε :
-Μου την φέρατε γυριστή !
-Έλα βρε Μηνά τώρα , τι έγινε δηλαδή , του λεει ο Αντώνης.
-Πάντως γράψαμε Ιστορία , του λεω κι εγώ !
Την άλλη μέρα , στην εφημερίδα Πρωινή , βλέπουμε ένα ρεπορτάζ , με τον τίτλο:
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ PENNSYLVANIA !
Ο δημοσιογράφος περιγράφει με λεπτομέρεια , τι έλαβε χώρα , μέσα στο καμαρίνι του Μίκη , με τα παιδιά από το Pennsylvania.
Που να φανταστούμε , ότι ο τύπος που καθότανε πιο πέρα , ήταν δημοσιογράφος;
Γεμάτοι χαρά , πήγαμε κι αγοράσαμε ο καθένας μας τέσσερις εφημερίδες .
Δεν προλάβαμε όμως να χαρούμε την δημοσιότητά μας !
“Όλοι” οι Καρπάθιοι κι όλοι οι Κώες, υποστήριζαν, ότι αυτοί ήταν που επισκέφθηκαν το καμαρίνι του Μίκη!
-« Εμείς είμαστε αυτοί , που αναφέρει η εφημερίδα » , έλεγαν !
Τότε μόλις κατάλαβα , ότι το καμαρίνι του Μίκη , πρέπει να ήτανε μεγαλύτερο από τον χώρο της συναυλίας του Madison Square Garden.
Διότι πως αλλιώς θα χωρούσαν όλοι οι Κώες κι όλοι οι Καρπάθιοι μέσα σε αυτό. !

daisy_medium

Search